What makes us tick?

Σήμερα νιώθω πολύ μεγάλη την ανάγκη να γράψω.
Ομολογώ πως πέρασα 2 μέρες συνεχούς hangover απο νύχτες ποτού και κατά ένα τρόπο, διασκέδασης..
Παραδόξως δεν νιώθω ικανοποιημένος απο αυτό. Μέσα λοιπόν στις σουρωμένες σκέψεις μου, ανακάλυψα έναν περίεργο γρίφο ο οποίος βγάζει νόημα ακόμα και σε νηφάλιες στιγμές..

Τι μας κάνει ευτυχισμένους?
Και ακόμη περισσότερο: "Γιατί" μας κάνει ευτυχισμένους?

Δεν αναφέρομαι σαφώς στα μεγαλόπνοα όνειρα και φιλοδοξίες της ευτυχίας γενικότερα στην ζωή αλλά στα μικρά, καθημερινά πραγματάκια τα οποία μας γεμίζουν ή αδειάζουν τις μπαταρίες μας και βοηθούν να συνεχίσουμε την κατα μία οπτική γωνία, σύντομη ζωή μας.
Το σεξ, οι φιλίες, τα πάθη, το αλκοόλ, το τσιγάρο, η ανάγνωση ενός βιβλίου που θα μας ταξιδέψει, η βόλτα στην φύση, ο έρωτας, το γέλιο, η τηλεόραση, τα ταξίδια και πολλές άλλες ηδονές/απολάυσεις του σώματος αλλά και πνεύματος..
Γιατί όμως αυτά? Ακόμη πιο συγκεκριμένα, γιατί όταν δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε συνεχίζουμε (πολλές φορές μάταια..) τον αγώνα για την απόλαυση?
Οι απαντήσεις ποικίλουν προφανώς, αναλόγως με την προσωπικότητα και ιδιορυθμία του καθενός. Κι όμως, υπάρχει κάτι το οποίο αποτελεί για όλους, κοινό αποδεκτό στοιχείο: Η σωματική ηδονή.
Αναφέρομαι, στον ερεθισμό των αισθήσεων μας, σε όλη τους την έκφανση...Ακόμα και οι μοναχοί ασκητές διαφόρων θρησκειών, οι οποίοι υποτίθεται πως απαρνούνται τις σωματικές απολαύσεις, δεν γεννήθηκαν ασκητές αλλά έζησαν ένα ποσοστό της ζωής τους γευόμενοι απλές απολάυσεις οι οποίες μας υπενθυμίζουν πως είμαστε ζωντανοί.

Κι όμως. Πόσο πλούσια μοιάζει η ζωή με τις ηδονές και πόσο νόημα της δίνουν αλλά και πόσο επιβλαβείς μπορούν να γίνουν, όταν έρχονται σε σύγκρουση με το σκοπό της κοινωνικής ύπαρξης του ανθρώπου, σαν μέλος ενός συνόλου που πάντα προσπαθεί να σταθεί όρθιο.
Υπήρξαν αμέτρητες φορές που αναρωτήθηκα κι εγώ το "νόημα της ζωής" (αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι αόριστα). Περιττό να πω, πως δεν το βρήκα...Μέσα σε αυτα τα υπαρξιακά ερωτήματα, σκόνταψα πάνω σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην ιστορία της ανθρώπινης φύσης, το οποίο αφορά την πνευματική κληρονομιά που αφήνει ο καθένας μας στους ανθρώπους που είναι κοντά του και επηρρεάζει τόσο την προσωπικότητα τους όσο και τις επιλογές τους, οι οποίοι με την σειρά τους θα αφήσουν το στίγμα τους στην επόμενη γενιά και πάει λέγοντας...

Πάντα σκέφτομαι την ανθρωπότητα σαν ένα τεράστιο ρολόι του οποίου οι τροχοί και γρανάζια είναι οι άνθρωποι. Ακόμα και το μικρό γρανάζι, κινεί με την σειρά του κάποιο άλλο κ.ο.κ. Όλα τα γρανάζια είναι σημαντικά για να κινηθούν οι δείκτες του ρολογιού και όλα πρέπει να έχουν αυτόν τον κοινό στόχο.
Τι θα γινόταν όμως αν μια μέρα δέκα μικροσκοπικά γραναζάκια αποφάσιζαν οτι θέλουν πλέον να σταματήσουν να γυρίζουν και να απολαύσουν την ηδονή της ακινησίας ή ακόμη χειρότερα να νιώσουν την ηδονή του "κάνω του κεφαλιού μου"?
Η απάντηση σε αυτό, είναι μια γρήγορη ματιά στον κόσμο μας.

Σταματάω κάπου εδώ γιατί αρχίζω να χάνομαι στον ειρμό της σκέψης μου και τα γραφόμενα μου δεν θα βγάζουν ιδιαίτερο νόημα, καταλήγοντας στην σουρεαλιστική γραφή του υποσυνειδήτου (δεν τους πάω τους ονειροπαρμένους υπερεαλιστές ρε γαμώτο...)

Στην υγειά σας!

Λογοκρισία στην Ελλάδα απο το YouTube! - False Alarm

Αδέρφια μου, αλήτες, άντε και πουλιά...
Σήμερα θα παραληρήσω για κάτι διαφορετικό απο τις συνήθεις μου αναρτήσεις.
Καθώς surfara εχθές στα videακια στο YouTube και μάλλιστα αυτά που εμφανίζονται στο πρωτοσέλιδο του site (Promoted Videos), επέλεξα ένα συγκεκριμένο video.
Δυστυχώς για μένα το video, δεν εμφανίστηκε.
Παρόλαυτα, το μήνυμα σφάλματος που πήρε την θέση του video, δεν με εξέπληξε αρχικά.
Συνεχίζω λοιπόν ατάραχος την περιήγηση μου στο χαοτικό YouTube λέγοντας στον εαυτό μου πως θα έγινε κάποιο σφάλμα από bug, ωσπού επιλέγω ακόμη ενα videο και προς μεγάλη μου έκπληξη και φρίκη, ξανα-εμφανίστηκε το προηγούμενο μήνυμα:

"This video is no longer available in your country."

Δυσκολεύομαι ακόμη και τώρα να πιστέψω πως το αγορασμένο απο την Google YouTube, εφάρμοσε την ίδια τακτική λογοκρισίας όπως έκανε τόσα χρόνια στην Κίνα.
Εν ολίγοις, το YouTube αναγνωρίζει την IP σας οταν εισέρχεστε στο site, κάνει τις απαραίτητες επαληθεύσεις για να βρει την χώρα απο την οποία πηγάζει η IP σας και τέλος σας μπλοκάρει απο ορισμένα video, για λόγους άγνωστους προς το παρόν σε μένα...
Δηλαδή στα μάτια των υπευθύνων της Google, βρισκόμαστε πλέον στο ίδιο πολιτικό καθεστώς με την Κίνα? Bέβαια για να μην τα ρίχνω μόνο προς αυτούς τους υπεύθυνους, δεν μπορώ παρα να συνεχίσω να αναρωτιέμαι τους ανθρώπους που είναι πίσω απο αυτήν την ενέργεια στην δική μας κυβέρνηση. Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν βρήκα ούτε δείγμα επίσημης ή ανεπίσημης είδησης για το γεγονός που σας αναφέρω.
Δεν ξέρω αν μπορείτε να κατανοήσετε όλοι σας πλήρως την βαρύτητα της καταστάσεως, πάντως καθώς πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο φιάσκο λογοκρισίας που επιβάλεται στην χώρα μας, τόσο απροκάλυπτα και ειδικά για ένα site όπου η ελευθερία απόψεων διαφημίζεται συνεχώς.

Αν λοιπον το YouTube, υπο την αιγίδα της Google έχει προβεί σε αποκλεισμό των IPs της Ελλάδας για συγκεκριμένα video, προσπαθώ να αντιληφθώ στο τι θα μπορούσε (ή να εχει ΗΔΗ κάνει) με τα αποτελέσματα των χιλιάδων αναζητήσεων που γίνονται κάθε ώρα στο Google απο Έλληνες χρήστες..
Μιλάμε πλέον για μια λογοκρισία, η οποία εφαρμόζεται απο έναν κολοσσό στην παροχή πληροφοριών, μιλάμε πλέον για μια ελεγχόμενη πληροφόρηση, προς μια χώρα η οποία δεν αγγίζει καν το πολιτικό καθεστώς της "δικτατοριοκρατούμενης" Κινας.

Παραθέτω και το link με την χθεσινοβραδινή φωτογραφία από PrintScrn του μηνύματος στο YouTube :




EDIT: Μετά απο πρόσφατη ενημέρωση απο εναν χρήστη του PC Master Forum ο οποίος βρήκε το σχετικό link, ανακοινώνω πως ήταν false alarm.
Σύμφωνα με το link και εν περιλήψει, το YouTube φιλτράρει τις IPs, λόγω των τοπικών - γεωγραφικών περιορισμών που θέτουν οι ίδιοι δημιουργοί και διαθέτες των videos και οχι λόγω εξωγενών παραγόντων (πολιτικών/κρατικών ή μη).
Συνεπώς, αν και παλι δεν μου αρέσει αυτός ο περιορισμός, τουλάχιστον δεν τίθεται θέμα λογοκρισίας...μάλλον (αν κρίνω απο την εγκυρότητα της πηγής που το διαψέυδει, η οποία είναι μερικώς αμφίβολη).

Το link: http://www.labnol.org/internet/video/youtube-blocked-video-n ot-available-in-your-country/2680/

H ζωή μας, μια ρόδα

"Ρόδα είναι και γυρίζει...", "Θα γυρίσει ο τροχός, θα μαμήσει ο φτωχός", "Θα κυλήσει ο χρόνος...", " Θα γυρίσει η τύχη σου". Αυτές είναι μερικές απο τις λαικές εκφράσεις και σοφίες που υποδηλώνουν αυτήν την παράλογη κυκλική/κυλινδρική κίνηση της ζωής.
Όμως για ποιόν κύλινδρο μιλάω? (α ωραία, ενώ ξεκίνησε να γράφει, άρχισε τώρα να αναρωτιέται..).

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας, έχουμε παρατηρήσει αυτήν την απότομη κυκλική εναλλαγή καλών και άσχημων καταστάσεων, συμπτώσεων (και περιπτώσεων? - μην επεμβαίνεις!). Πόσες φορές κι ενώ όλα μας πάνε μια χαρά, χωρίς κόπο και θυσίες και ενώ αισθάνομαστε οι τυχερότεροι άνθρωποι στον κόσμο, όλα αλλάζουν ξαφνικά και καταριόμαστε την γκαντεμιά μας?
Πόσες φορές είμαστε θύματα της προσπάθειας του "σύμπαντος" να επιφέρει ισορροπία χτυπώντας μας με μια δόση τύχης και έπειτα με την αναλογη δόση κακοτυχίας (να και η μαγειρική παραβολή - μα θα πάψεις να απομυθοποιείς την λυρικότητα μου?!)
Πόσες φορές έχουμε καταραστεί τον χιλιοαναφερθέντα Murphy και τον νόμο του?
Πόσες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες αυτής της ξαφνικής εναλλαγής της τύχης και κακοτυχίας ενώ αισθανόμαστε ανήμποροι στην θύελλα της ζωής (...ατςςςς, άρχισε τα σουρρεαλιστικά τωρα)?

Παρόλ' αυτά, αυτό που με βασανίζει πιο πολύ, είναι το γεγονός πως όταν για μια περίοδο της ζωής, όλα μου "πηγαίνουν δεξιά" (ή αριστερα :P), αρχίζω να τρέμω στην ιδέα πως επέρχεται και η άλλη όψη του νομίσματος, η οποία με μαθηματική ακρίβεια, θα επιφέρει την ισορροπία και τα ακριβώς αντίθετα απο αυτά που μας έφερε η τυχερή περίοδος της ζωής μας.
Όντως έρχεται. Τουλάχιστον, έτσι το έχω παρατηρήσει σε μένα και σε άλλους ανθρώπους των οποίων τις ζωές γνωρίζω και παρακολουθώ.
Παρότι δεν ξέρω για εσάς που διαβάζετε, μπορώ να σας πω με σιγουριά πως η δική μου η ζωή υπακούει πλήρως σε αυτόν τον νόμο, όπως η ανακουφιστική ηρεμία πριν την καταιγίδα (μα τι σ'εχει πιάσει σήμερα με τα φυσικά φαινόμενα??!).


Τι κάνουμε λοιπόν?
Υπομένουμε το "παράλογο της ζωής" του Καμύ ανήμποροι να αντιδράσουμε στους φυσικούς νόμους ισορροπίας που διέπουν και τις πιθανότητες/συμπτώσεις?
Έχω αρχίσει να απελπίζομαι, σχετικά με το "φυσικό" (κατ'εμε) φαινόμενο και ποτέ δεν έχω αισθανθεί τοσο ανήμπορος στο να αποτρέψω τον ερχομό των κακών μαντάτων, που ακολουθεί τον ερχομό των καλών...
Όχι, αυτή η ανάρτηση και συλλογισμός μου, δεν έχει κάποιο συνταρακτικό συμπέρασμα, σε σχέση με τις υπόλοιπες του συγκεκριμένου blog (σιγά ρε Δαλάι Λάμα!).
Είναι ένα ερώτημα που με βασανίζει συνέχεια...

Πάω τώρα να κάνω καμιά σβούρα γύρω απο τον εαυτό μου, μήπως και καταφέρω να ελέγξω την ζωή μου.

Coming Soon...

Το καλοκαιράκι πέρασε και οι μπαταρίες ξαναγέμισαν...

Λόγω φόρτου εργασίας και πρώην παρατεταμένων διακοπών, δεν είχα την δυνατότητα να δημοσιεύσω καινούργιες αναρτήσεις.
Όσοι λοιπόν διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα πρέπει να μάθετε πως θα επιστρέψω...δριμύτερος και σοφότερος κατα 3 μήνες (ναι καλά...).

Υπό-κρισία...

Ναι, είμαι τσαντισμένος.
Ναι, είμαι απογοητευμένος, γι ακόμα μια φορά.

Ομολογώ πως τα τελευταία 5 χρόνια, της ζωής μου, έχω φάει την υποκρισία με το κουτάλι σε απανωτές φιλικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν ξέρω γιατί, ίσως να φταίει ένα μαύρο συννεφάκι που κυκλοφορεί πάνω απο το κεφάλι μου.

Οι άνθρωποι, υποκρίνονται.
Υποκρίνονται στο σεξ, στην δουλειά, στους καυγάδες, στην οικογένεια, πολλές φορές και στις συζητήσεις. Ακόμα και τώρα, μπορεί κι εγώ να υποκρίνομαι όταν γράφω αυτές τις γραμμές και εσείς να μην το αντιλαμβάνεστε.
Η υποκρισία, ανήκει στην κατηγορία των συνηθειών. Δηλαδή, όσο περισσότερο υποκρίνεσαι, τόσο πιο φυσικά "σου βγαίνει" και σε μετέπειτα καταστάσεις, πολλές φορές μάλλιστα, χωρίς την συνείδηση αυτού του γεγονότος. Μέχρι αυτό το σημείο, αν και όχι θεμιτό, είναι δυνητικώς αιτιολογούμενo.

Όμως το πιο ηλίθιο για μένα, είναι να υποκρίνεσαι σε μια φιλία.

Τους φίλους τους επιλέγουμε, δεν μας τυχαίνουν.
Συνεπώς, για ποιόν μαμημένο λόγο, να υποκριθείς σε έναν άνθρωπο τον οποίο έχεις επιλέξει να κρατάς δίπλα σου?
Ακόμα και να δεχτούμε την πιθανότητα, οτι οι φιλίες πλέον είναι πλασματικές, το γεγονός παραμένει. Γιατί να μπείς στον κόπο να υποκριθείς απο την στιγμή που μπορείς να το συζητήσεις με τον φίλο/η σου και ΕΑΝ δεν το λύσεις, τότε τα "διαλάτε το μαγαζάκι"?

Η υποκρισία ασφαλώς, είναι και βλαβερή για τον θύτη και όχι μόνο το "θύμα". Κάποιος που υποκρίνεται, ακόμα και σε παθητικό επίπεδο πλέον, βάζει τον εαυτό του σε διαδικασία να προσέχει πάντα αυτά που λέει, μη τυχόν και χαλάσει η κάλυψη, ενώ ταυτόχρονα πασχίζει να δείξει κάτι, το οποίο δεν ισχύει, ακόμα και στους ανθρώπους με τους οποίους θα "έπρεπε" να αισθάνεται άνετα.
Συνεπώς, ο υποκρινόμενος, δεν αισθάνεται ποτέ άνετα, όταν το "θύμα" είναι μπροστά και πόσο μάλλιστα όταν πρόκειται για φίλο ή φίλη.

Αν μη τι άλλο, δεν συμφέρει στις μέρες μας να υποκρίνεστε...

Σας ευχαριστώ που αντέξατε το παραλήρημα απελπισίας μου.
Πάμε όλοι μαζί τώρα το άσμα: "Hypocrisy is in the aaaaair..."

Ω γυναίκα - Part Two

Έπειτα από πολύ στοχασμό...
Aναλογιζόμενος προσωπικές εμπειρίες και εμπειρίες άλλων ανθρώπων (ναι όντως, κάθισa σε ένα παγκάκι, ξύνοντας το μουσάκι μου και αγναντεύοντας το απέραντο του θερμαικού, μαγεμένος απο τις ευωδίες άνοιξης και σκυλίσιων κοπράνων), κατέληξα στο εξής συνοπτικό συμπέρασμα όσον αφορά τις νεανικές ηλικίες κυρίως μεταξύ 20 και 28 ετών:

- Οι όμορφες γυναίκες είναι τις περισσότερες φορές δεσμευμένες.
- Οι όμορφοι άντρες είναι τις περισσότερες φορές ελεύθεροι.

Ως εκ τούτου λοιπόν δημιουργείται μια ανισότητα και έλλειψη σχέσεων αλληλοκάλυψης δημιουργώντας με την σειρά του, πολλά προβλήματα (ένα απο αυτά τα είπες και σε προηγούμενη ανάρτηση βλάκα!).
"Γιατί έτσι", σίγουρα θα αναρωτηθείτε όσοι συμφωνείτε με την παρούσα κατάσταση.

Οι όμορφες γυναίκες (κατα τα προσωπικά μου κριτήρια ασφαλώς), ως εκ φύσεως, έχουν πολλές παραπάνω κατακτήσεις και είναι υποκείμενες σε περισσότερο φλερτ από ότι οι "κανονικές" (τι λες ρε wannabe Φρόυντ - μην με διακόπτεις!). Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την παρούσα νοοτροπία της πλειοψηφίας των γυναικών οπού επιθυμούν μια σταθερή σχέση για να τους προσφέρει την πλασματική συναισθηματική ασφάλεια και μόνο, είναι ασφαλώς αντιφατικό.
Συνεπώς τι κάνει μια όμορφη γυναίκα?
Γαντζώνεται απο έναν άνδρα που την καλύπτει σε κάποιους τομείς και μένει εκεί καθώς ασθάνεται ασφάλεια και ηρεμία, διαλύοντας έτσι την αστάθεια μιας εργένικης ζωής, κάτι που ομολογουμένως, προτιμούν οι όμορφοι άντρες.

Τι είναι όμως η ομορφιά (φυσική και εσωτερική)?
Είναι χάρισμα. Είναι σαν το ταλέντο - κάτι το οποίο δεν πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες ενός ατόμου, αλλά να χρησιμοποιείται όσο το δυνατόν περισσότερο και να προσφέρεται για την τέρψη των πολλών (σας διαβεβαιώ οτι δεν αναφέρομαι σε σεξουαλικές ανάγκες, ακόμα και αν φαίνεται έτσι).

Τι γίνεται λοιπόν όταν ένας όμορφος άντρας είναι εργένης και δύναται να έχει πολλές και διαφορετικούς συντρόφους? Χρησιμοποιεί το "ταλέντο" του, το φυσικό χάρισμα, για να προσφέρει ευχαρίστηση σε πολλές γυναίκες.
Τι γίνεται όμως όταν μια όμορφη γυναίκα παραμένει χρόνια σύντροφος, ενός και μόνο ανθρώπου? Χαραμίζει κατα μία "μπακαλίστικη" έννοια (τώρα έπιασε τα οπωροπωλαχανικά..) το φυσικό της χάρισμα, απο την στιγμή που χρησιμοποιείται προς ένα και μόνο, άτομο.

Ομολογώ μετα πόνου, οτί το προκείμενο γεγονός, είναι μεγάλο (το λαμδα Σαλλονικιώτικο παρακαλώ!) κρίμα. Αχχ, γυναίκες...Κάνετε αυτά που κάνετε και 20 χρόνια αργότερα, παραπονιέστε γιατι δεν μαζέψατε περισσότερες εμπειρίες όταν τα νιάτα ήταν διαθέσιμα και δεδομένα.
Ζήστε την ζωή σας, μην καταπιάνεστε απο ανθρώπους που αν όχι φυσικά κάτι άλλο, σας προσφέρουν απλώς συναισθηματική ασφάλεια. Διαφορετικά, ο τοίχος, θα είναι μπροστά σας σε μερικά χρόνια και θα εξετάζετε την ανθεκτικότητα του ιδίου του τοίχου μετα από πολλαπλές, επανειλημένες και αυτόβουλες κρανιακές προσκρούσεις.

"Ράδιο Αρβύλα"...ή όχι?

*φσσσοοοοοουυυυτ*

Μια είδηση στα γρήγορα: Μόλις εχθές ανακοινώθηκε απο τον "πρόεδρο" κ.κ. Αντώνη Κανάκη στο ραδιοφωνικό σταθμό του Imagine 89.7, πώς απο Δευτέρα ξεκινάει το νέο talk show/ψυχαγωγική εκπομπή στο τηλεοπτικό κανάλι του Ant1 στις 17:45.

Αντιγράφω την επίσημη ανακοίνωση απο το site του Ant1:

"Ο Αντώνης Κανάκης, μαζί με τον Γιάννη Σερβετά, θα είναι καθημερινά (Δευτέρα έως Παρασκευή) τα απογεύματα στον ΑΝΤ1. Από αυτή τη Δευτέρα 14/4 στις 17:45 με το νέο ψυχαγωγικό talk show "Ράδιο Αρβύλα", που θα μεταδίδεται ζωντανά από τη Θεσσαλονίκη μαζί με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο και τον Χρήστο Κιούση, δημιουργούν μια αυθόρμητη, κεφάτη παρέα που επικοινωνεί ζωντανά με τους τηλεθεατές και συζητά για θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο, από τη δική της οπτική γωνία."

Όσοι φαν (και όχι μόνο) των θρυλικών συντελεστών του ΑΜΑΝ και της χιούμοριστικης κριτικής ματιάς τους, σπεύσατε (πάμε όλοι μαζι, ΑΜΑ - σκάσε βλάκα ευκαιρεία ψάχνεις)!

Παραθέτω και το link της συνέντευξης : Ράδιο Αρβύλα

Φοιτητικές εκλογές και επιλογές..?

Φοιτητικές εκλογές.
Το επίκαιρο και τραγελαφικό φαινόμενο.

Παρατάξεις που τσακώνονται για ένα κομμάτι καθέκαστης σχολής όπως διεκδικούσαν και οι πρωτόγονοι ημών πρόγονοι, τα κομμάτια γης και κρέατος.
Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχει και μεγάλη διαφορά...

Πάρτυ, δυνατή μουσική εντυπωσιασμού, άνθρωποι και φωνές να υψώνονται, διαφωνίες σχετικά με τις καταμετρηθέντες ψήφους και πραγματικά επεισόδια βιαιοπραγιών μεταξύ των στελεχών και των "σωμάτων ασφαλείας" (aka μπράβων) των παρατάξεων, εκφοβισμοί στελεχών, κομματικός προσυλητισμός, νταηδηλίκια και συνθήματα που θυμίζουν αυτά των εκπαιδευόμενων ΟΥΚάδων.
Μάζες που δεν καταλαβαίνουν πραγματικά για πιο λόγο μαλώνουν με τους συνανθρώπους τους, απλώς σπεύδουν να υποστηρίξουν το παραταξιακό τους δίκιο και να καταπνίξουν (κυριολεκτικά) την ενδεχόμενη ψηφοθηρική αδικία των υπολοίπων παρατάξεων.
Άλλωστε οι άνθρωποι, ψάχνουν πάντα μια αφορμή να βιαοπραγήσουν στα μέλη της ίδιου είδους είτε αυτό είναι θρησκεία, ομάδες, πολιτικές πεποιθήσεις.

Το πραγματικά γελοίο σε αυτήν την κατάσταση, είναι το γεγονός οτι πιστεύουν πως όλες οι πράξεις τους είναι απόλυτα δικαιολογημένες από το ενδιαφέρον τους για την επίλυση των ζητημάτων της σχολής. Κάτι που φυσικά, εύκολα ξεχνιέται, όταν πλεον καταλαγιάσει όλο αυτό το πανηγύρι και ξαναγυρίσουν στην "ρουτίνα του φοιτητή".
Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, θα πρέπει ασφαλώς να αναγνωρίσουμε πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις οι οποίες όμως δεν διαφαίνονται όπως θα έπρεπε γιατι είναι σύνηθες να ακούμε αυτόν που φωνάζει συνθήματα και όχι αυτόν που θέλει να επιτύχει έναν πολιτισμένο διάλογο.

Αντι να καταργήσουμε χρώματα, δημιουργούμε κατηγορίες εκεί που δεν θα είχαν θέση να υπάρχουν, χαλιναγωγούμε αντιλήψεις και επιρίπτουμε κρίσεις και σφάλματα, χωρίς να αναλογιστούμε το κόστος στην ομόνοια και συλλογική ύπαρξη των φοιτητών σαν ένα σώμα, το οποίο σύσσωμο θα μπορούσε να επιτύχει ότι δεν πετυχαίνει η κάθε παράταξη ξεχωριστά.

Σε όλα αυτά ένα έχω να πώ: "Μπε" ρε, "μπε".
Ουφ τα'πα και ξαλάφρωσα...

Γυναίκεεες, γυναίκες...

Μήνες πριν συζητούσαμε με έναν φίλο, με μπόλικο αλκοόλ να τρέχει στα ποτήρια και τα λαρύγγια μας και προσπαθούσαμε να αναλύσουμε την θέση της γυναίκας στην σημερινή κοινωνία, όσο και την παράλογη συμπεριφορά της στις διαπροσωπικές σχέσεις της, με το αντίθετο φύλο.

*ακούγεται συριστικός ήχος φρένου*

Όχι, δεν είναι κοινωνικό θέμα, αλλά μάλλον αφορά την διαρκή και αιώνια (και εις τους αιώνας των αιώνωωωωων, αμηηηήν - Πάψε βλάκα!) Μάχη των φύλων. Έτσι λοιπον αρχίζει να μου αφηγείται τα λόγια ενός ανθρώπου ο οποίος είχε εντρυφήσει στο παρον θέμα..

Ας πούμε λοιπόν πως έχουμε μια γυναίκα η οποία έχει βγει έξω μαζι με μια-δυο φίλες της και κάθεται στο μπαρ ατενίζοντας τον ίδιο τον μπάρμαν, ή σκανάροντας τον γύρω χώρο με την ματιά του πανόπτη.
To αρσενικό πλησιάζει...Το αρσενικό έχει σταμπάρει σε ποιά απο τις φίλες θα ορμήσει (να μην έχουμε και μπλεξίματα και με τις 3 - είναι πλεονασμός :P)

Μεσολαβεί μια περίοδος κολακείας, αυτοεπαίνου και αξιολόγησης απο την μεριά της γυναίκας, ενώ αυτο ανταποδίδεται με μια "εις βάθος" αξιολόγηση των σωματικών προσόντων που διέπουν την γυναίκα. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω εδώ μιας και στην παρούσα φάση δεν έχει σημασία.
Θα πρέπει να θέσουμε ως δεδομένο, οτι η γυναίκα αρέσκεται στο φλερτ που αναπτύσεται και αισθάνεται εστω και μια στοιχειώδη ελξη (στην χειρότερη περίπτωση), διαφορετικά θα είχε λήξει προ πολλού.
Έπειτα λοιπόν απο το "παιχνίδι" γνωριμίας και ανταλλαγής κάποιων προσωπικών στοιχείων ώστε να δημιουργηθεί μια υποτυπώδης μορφή εμπιστοσύνη και όταν το "σέρνικο" (Ατςς, τον έπιασε το βλα'ικο!) κάνει την επίμαχη πρόταση για μια επόμενη συνάντηση, ή οτιδήποτε άλλο το οποιο θα προυποθέτει συνέχεια αν όχι άμμεση, αλλά τουλάχιστον μια ουσιαστική δέσμευση για την συνέχεια της ιστορίας - με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αν με πιάνετε.

Η γυναίκα στην προκείμενη, "αποτραβιέται" και προβάλει δικαιολογίες ως προς το γεγονός οτι για κάποιον λογο δεν μπορεί (κλπ κλπ) και τελικά ουσιαστικά, έρχεται η απόρριψη.
Ναι, η γνωστή φράση που είναι και πραγματικότητα, η χυλόπιτα.

Εδώ θα παρεμβάλω κομμάτια της δικής μου σοφίας (ίσα ρε Δαλάι Λάμα του έρωτα - μα θα σκάσεις επιτέλους?!) πλεον, εξηγώντας πως πολλές γυναίκες (ίσως και πολλές περισσότερες απο όσες φαντάζεστε - μην με διακοπτεις!) αισθάνονται το αίσθημα κατάκτησης και δημιουργίας prestige στα μάτια των συν-γυναικών τους. Μια διεστραμμένη άποψη για το οτι " Κοίτα ποιός μου την έπεσε και του έριξα απόριψη...".
Ανεξάρτητα απο αυτό, τις περισσότερες φορές η προκείμενη απόριψη είναι καθαρά της στιγμής και είναι πολυ πιθανόν την επόμενη ημέρα αν το σερνικο πάρει τηλέφωνο ή/και κλείσει ραντεβού, η κατάσταση είναι πολυ πιο δεκτική.

Ούτως η άλλως ο στόχος επετεύχθη.

Και διερωτώμαι καλοι μου κύριοι και κυρίες: What the fuck?! Πώς είναι δυνατον ορισμένες γυναίκες να λαμβάνουν ευχαρίστηση της αυτο-κυριαρχίας με το απορρίπτουν έναν άνδρα, ο οποίος μάλλιστα μπορεί και να τους ενδιαφέρει?
Πόσο παράλογο είναι αυτό καλες μου κυρίες και κύριοι?

Το πιο τροματικό στοιχείο για μένα, είναι πως κατα την διάρκεια της ζωής μου, το έχω δει να συμβαίνει αρκετές φορές και με φοβίζει ακομη περισσότερο οτι ίσως να έρχεται και η δική μου ώρα να κάτσω στον άμβωνα της γυναικείας αυτοπεποίθησης.

Aχχ τι Σκόπια, τι McDonalds.

Θα κάνω την πρώτη μου ανάρτηση στο παρόν blog, με χαμόγελο.
Δεδομένω του σάλου και του δημοσιογραφικού οργασμού με ιστορίες συνομωσίες αλλά και την πικρή αλήθεια που κρύβεται απο πίσω, μπορώ να πω ότι με κούρασαν οι αναλύσεις επι των αναλύσεων και τα υποθετικά τους σενάρια.

Κι ενώ λοιπόν θα αφιερώσω γενικότερα αρκετό χρόνο και θέματα στον σχολιασμό της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, αποφάσισα να αντιμετωπίσω την κατάσταση με την σοβαρότητα και ευπρέπεια που της αξίζει.

Aλλά κουράστηκα να το συζητάω ρε γαμώτο, κουράστηκα.

Ιδου λοιπόν, ένα video ντοκουμέντο το οποίο εκφράζει και αντικατοπτρίζει το κοινωνικοπολιτικό status της έκρυθμης περιόδου που διανύουμε με την γειτονική μας χώρα.