Γυναίκεεες, γυναίκες...

Μήνες πριν συζητούσαμε με έναν φίλο, με μπόλικο αλκοόλ να τρέχει στα ποτήρια και τα λαρύγγια μας και προσπαθούσαμε να αναλύσουμε την θέση της γυναίκας στην σημερινή κοινωνία, όσο και την παράλογη συμπεριφορά της στις διαπροσωπικές σχέσεις της, με το αντίθετο φύλο.

*ακούγεται συριστικός ήχος φρένου*

Όχι, δεν είναι κοινωνικό θέμα, αλλά μάλλον αφορά την διαρκή και αιώνια (και εις τους αιώνας των αιώνωωωωων, αμηηηήν - Πάψε βλάκα!) Μάχη των φύλων. Έτσι λοιπον αρχίζει να μου αφηγείται τα λόγια ενός ανθρώπου ο οποίος είχε εντρυφήσει στο παρον θέμα..

Ας πούμε λοιπόν πως έχουμε μια γυναίκα η οποία έχει βγει έξω μαζι με μια-δυο φίλες της και κάθεται στο μπαρ ατενίζοντας τον ίδιο τον μπάρμαν, ή σκανάροντας τον γύρω χώρο με την ματιά του πανόπτη.
To αρσενικό πλησιάζει...Το αρσενικό έχει σταμπάρει σε ποιά απο τις φίλες θα ορμήσει (να μην έχουμε και μπλεξίματα και με τις 3 - είναι πλεονασμός :P)

Μεσολαβεί μια περίοδος κολακείας, αυτοεπαίνου και αξιολόγησης απο την μεριά της γυναίκας, ενώ αυτο ανταποδίδεται με μια "εις βάθος" αξιολόγηση των σωματικών προσόντων που διέπουν την γυναίκα. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω εδώ μιας και στην παρούσα φάση δεν έχει σημασία.
Θα πρέπει να θέσουμε ως δεδομένο, οτι η γυναίκα αρέσκεται στο φλερτ που αναπτύσεται και αισθάνεται εστω και μια στοιχειώδη ελξη (στην χειρότερη περίπτωση), διαφορετικά θα είχε λήξει προ πολλού.
Έπειτα λοιπόν απο το "παιχνίδι" γνωριμίας και ανταλλαγής κάποιων προσωπικών στοιχείων ώστε να δημιουργηθεί μια υποτυπώδης μορφή εμπιστοσύνη και όταν το "σέρνικο" (Ατςς, τον έπιασε το βλα'ικο!) κάνει την επίμαχη πρόταση για μια επόμενη συνάντηση, ή οτιδήποτε άλλο το οποιο θα προυποθέτει συνέχεια αν όχι άμμεση, αλλά τουλάχιστον μια ουσιαστική δέσμευση για την συνέχεια της ιστορίας - με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αν με πιάνετε.

Η γυναίκα στην προκείμενη, "αποτραβιέται" και προβάλει δικαιολογίες ως προς το γεγονός οτι για κάποιον λογο δεν μπορεί (κλπ κλπ) και τελικά ουσιαστικά, έρχεται η απόρριψη.
Ναι, η γνωστή φράση που είναι και πραγματικότητα, η χυλόπιτα.

Εδώ θα παρεμβάλω κομμάτια της δικής μου σοφίας (ίσα ρε Δαλάι Λάμα του έρωτα - μα θα σκάσεις επιτέλους?!) πλεον, εξηγώντας πως πολλές γυναίκες (ίσως και πολλές περισσότερες απο όσες φαντάζεστε - μην με διακοπτεις!) αισθάνονται το αίσθημα κατάκτησης και δημιουργίας prestige στα μάτια των συν-γυναικών τους. Μια διεστραμμένη άποψη για το οτι " Κοίτα ποιός μου την έπεσε και του έριξα απόριψη...".
Ανεξάρτητα απο αυτό, τις περισσότερες φορές η προκείμενη απόριψη είναι καθαρά της στιγμής και είναι πολυ πιθανόν την επόμενη ημέρα αν το σερνικο πάρει τηλέφωνο ή/και κλείσει ραντεβού, η κατάσταση είναι πολυ πιο δεκτική.

Ούτως η άλλως ο στόχος επετεύχθη.

Και διερωτώμαι καλοι μου κύριοι και κυρίες: What the fuck?! Πώς είναι δυνατον ορισμένες γυναίκες να λαμβάνουν ευχαρίστηση της αυτο-κυριαρχίας με το απορρίπτουν έναν άνδρα, ο οποίος μάλλιστα μπορεί και να τους ενδιαφέρει?
Πόσο παράλογο είναι αυτό καλες μου κυρίες και κύριοι?

Το πιο τροματικό στοιχείο για μένα, είναι πως κατα την διάρκεια της ζωής μου, το έχω δει να συμβαίνει αρκετές φορές και με φοβίζει ακομη περισσότερο οτι ίσως να έρχεται και η δική μου ώρα να κάτσω στον άμβωνα της γυναικείας αυτοπεποίθησης.